یادداشت دکتر علی شکوری راد، رئیس بخش رادیولوژی بیمارستان سینا در روزنامه ایران

به گزارش روابط عمومی بیمارستان سینا، یادداشتی از دکتر علی شکوری راد، رئیس بخش رادیولوژی بیمارستان سینا با موضوع کنار آمدن با کرونا یکشنبه 7 اردیبهشت‌ماه در روزنامه ایران به چاپ رسیده است که با هم می‌خوانیم.

در ایران تعداد مبتلایان جدید به کرونا و تعداد درگذشتگان در این رابطه روزبه‌روز در حال کاهش است. روال کار و زندگی مردم نیز به‌تدریج به‌سوی عادی شدن پیش می‌رود و این در حالی است که اپیدمیولوژیست‌ها مرتب در مورد احتمال فراگیری مجدد هشدار می‌دهند. بخشی از مردم کلاً بی‌خیال کرونا شده‌اند و بخشی دیگر همچنان در حالت اضطراب و نگرانی به سر می‌برند. بی‌خیالی آن عده بر اضطراب این عده می‌افزاید چرا که عواقب آن گریبان گیر کل جامعه می‌شود. در چنین شرایطی از دولت و ستاد ملی مبارزه با کرونا انتظار می‌رود همچنان با اعمال حاکمیت بحران را کنترل و خطر و نگرانی ناشی از این دوگانگی رفتار را کاهش دهند.

دستورالعمل اصلی براى جلوگیری از گسترش آلودگی به ویروس کرونا به‌طورکلی قرنطينه افراد مبتلا و  حفظ فاصله اجتماعى يا فیزیکی توسط همه است. يعنى افراد نزديك هم قرار نگيرند و ازدحام نكنند. دستورالعملی که با توجه به وضعیت حمل‌ونقل، معابر و مشاغل در بسیاری از موارد و برای مدت طولانی و بخصوص در شرايط عادى اساساً امکان‌پذیر نیست.

بنابراین تأکید كلى بر این دستورالعمل خوب است ولی توقف بر آن بی‌حاصل. حال که اجرای این دستورالعمل در همه حال امکان‌پذیر نیست باید برای جایی که قابل رعایت نیست و یا به‌هرحال رعایت نمی‌شود، برنامه داشت. رعایت فاصله فیزیکی به‌اندازه یک‌و‌نیم تا دو متر برای موقعی است که طرفین از ماسک استفاده نکرده باشند. در صورت استفاده از ماسك رعایت فاصله به‌اندازه‌ای باید باشد که تماس مستقیم صورت نگیرد. تماس لباس‌ها با یکدیگر به‌اندازه تماس بدن خطرناک نیست؛ بنابراین برای کسانی که ناگزير در محیط‌های پرازدحام حضور می‌یابند، بخصوص در سرویس‌های حمل‌ونقل عمومی مثل مترو و اتوبوس و یا اماکن کوچک و بسته مثل آسانسورها و یا فروشگاه‌های شلوغ، زدن ماسک لازم است. هم به خاطر حفظ سلامت خودشان و هم حفظ سلامت دیگران. چرا که هر فرد همیشه باید این احتمال را بدهد که خودش بیمار بدون علامت و در نتيجه ناقل بیماری باشد؛ بنابراین باید برای حفظ سلامت دیگران ماسک بزند. یک‌درمیان کردن صندلی اتوبوس‌ها و مترو نیز درحالی‌که ازدحام مسافر وجود دارد شدنی نیست و تلاش بی‌حاصل است. مسافران وسایط نقلیه عمومی شلوغ باید ماسک بزنند. اگر ماسک استاندارد ندارند، ماسک پارچه‌ای معمولی دست‌دوز هم مؤثر است.

زدن ماسك در معابر خلوت و در اتومبيل شخصى لازم نيست. كسى كه به هر دليل سرفه يا عطسه مى‌كند باید در اماکن عمومی ماسک بزند و یا ترشحات سرفه و عطسه خود را با دستمال یا آرنج دست مهار کند.

پوشیدن دستکش جز برای جایی که امکان شستن یا ضدعفونی کردن دست وجود ندارد تقریباً بی‌فایده است. چراکه دستکش هم مانند پوست دست آلوده می‌شود و دستکش آلوده به هرجا بخورد، آنجا را آلوده می‌‌کند. ارزش دست‌کردن دستکش به‌اندازه یک‌بار شستن دست است. البته گاهی گفته شده است ویروس بر روی دست آلوده ماندگاری بیشتری نسبت به دستکش دارد که در صورت شستن دست، دیگر تفاوتی نمی‌کند. كاركرد دستکش عمدتاً در این است که یادآور بشود مراقبت بیشتری صورت بگیرد و دست به‌صورت زده نشود.

پرسنل کادر درمان که با بیماران کرونا سروکار دارند قهرا باید از دستکش استفاده کنند ولی آنها هم پس از ویزیت هر بیمار درصورتی‌که به او دست زده باشند و یا احتمال تماس با ترشحات بدن او وجود داشته باشد باید دستکش خود را عوض کنند.

با توجه به ماندگارى ويروس بر روى سطوح مختلف و تماس ناگزير دست با اين سطوح، شستن دست پس از تماس با سطوحى كه قبل از ما و بخصوص با فاصله زمانى كوتاه فرد ديگرى با آن تماس داشته  یا بدون ‌ماسک در مجاورت آن قرار گرفته است، لازم است و تا قبل از شستن دست در اين گونه موارد بايد از تماس آن با صورت خود يا دیگری ازجمله کودکان پرهيز كنيم.

كفش و لباس‌های بیرون در صورت حضور در مراکز پرازدحام نباید وارد فضای زندگی داخل خانه بشود.

خریدهاى بدون روكش بسته‌بندی را پس از ورود به خانه باید شست و یا ضدعفونی کرد و درصورتی‌که فاسدشدنی نیستند تا یکی دو روز در گوشه‌ای گذاشت تا اگر آلودگی ویروسی داشت، از بین برود. روکش بسته‌بندی و یا کیسه‌ها نایلکس خرید را باید با از دسترس خارج کرد.

سطوحی که احتمال آلودگی برای آنها مطرح است را باید پس از هر احتمال جدید، ضدعفونی کرد و یا از تماس با آن‌ها اجتناب کرد. جایی که ناگزیری از تماس با این سطوح هست باید حتی‌المقدور با پشت دست یا آرنج این کار را انجام داد و یا از دستمال استفاده کرد.

همه اینها اضافه می‌شود بر مهم‌ترین و اولیه‌ترین توصیه که همانا پرهیز از دست دادن و دیده‌بوسی است. به گمان من حتی اگر همین دو مورد یعنی دست دادن و دیده‌بوسی ترک شود بیش از ۵۰ درصد در جلوگیری از شیوع کرونا نقش دارد که خوشبختانه مردم خودشان، بیش از سایر توصیه‌های بهداشتی، به این توصیه عمل کرده و می‌کنند.

دیدارهای خانوادگی اجتناب‌ناپذیر هستند باید برای آن دستورالعمل داشت، بخصوص دیدار افراد مسن و یا بیمار خانواده. به جزئیات این دستورالعمل باید جداگانه پرداخت.

ضدعفونی كردن وسایل شخصی مثل گوشی تلفن همراه، دسته‌کلید و کارت‌بانکی و نیز دستگیره در و نرده پله پس از بروز احتمال آلودگی لازم است اما برخی اقدامات فانتزی اساساً لازم نیست، مثل ضدعفونی کردن دیوار معابر و درختان و بدنه اتومبیل‌های شخصی مگر در شرایط شیوع بسیار گسترده بیماری و یا در اماکن نگهداری بیماران کرونایی.

‌مراقبت‌های فوق‌الذکر تا زمانی که کرونا در جامعه شیوع دارد لازم است. پس از مهار و از بین رفتن شیوع کرونا می‌توان از این محدودیت‌ها کاست و رفتارها را تا اندازه زیادی عادى كرد تا زمانی که دوباره اولین شواهد شیوع مجدد کرونا در جامعه مشاهده بشود. در این صورت همه دستورالعمل‌ها مجدد باید اجرا و شرایط ویژه برقرار شود.